Ο Κώστας Λαλιώτης έχει ταυτιστεί μ΄ αυτό που θα ονομάζαμε “πολιτικό ένστικτο”. Με πορεία δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και χωρίς αυτόν, πάντα όλοι παρακολουθούσαν τι έλεγε και πότε σιωπούσε. Κυρίως το δεύτερο… Ακόμη και οι φανατικοί πολιτικοί του αντίπαλοι, νομίζουμε ότι σέβονται το ένστικτό του και παραδέχονται ότι μπορεί να “διαβάσει” τις εξελίξεις…
Η εισαγωγή απαραίτητη για να φθάσουμε στην ουσία του θέματος που έχει να κάνει με τα Εθνικά Θέματα και την αναπόφευκτη όπως όλα δείχνουν ελληνοτουρκική κρίση… Όταν ο Λαλιώτης γράφει για “σκοτεινές ώρες” με αναφορές στα Εθνικά Θέματα, θα πρέπει να προβληματιζόμαστε…
Την Κυριακή δημοσιεύτηκε ένα άρθρο-ανάλυση-κριτική που υπέγραφε ο Κώστας Λαλιώτης μαζί με τον Αντώνη Τριφύλλη. Ήταν κάτι πολύ παραπάνω από μια αναλυτική κριτική στην εκπληκτική κινηματογραφική ταινία “Η πιο σκοτεινή ώρα”, που είχε ως θέμα τις πρώτες δύσκολες ημέρες του Ουίνστον Τσόρτσιλ στην πρωθυπουργία της χώρας του. Τότε που έπαιξε κορώνα γράμματα τη τύχη της και θριάμβευσε.
Το αναλυτικό άρθρο που φέρει την υπογραφή του Κώστα Λαλιώτη καταλήγει:
“Στο δραματικό δίλημμα τι κάνεις εάν και όταν το κεφάλι σου είτε είναι είτε πρόκειται να μπει στο στόμα μιας τίγρης, έχουν χρέος να απαντούν κάθε φορά με συναίσθηση της ιστορικής τους ευθύνης Έθνη και Λαοί, Δημοκρατίες και Κόμματα,
Πολιτικοί Ηγέτες και Πολίτες.
Για το λόγο αυτό (τηρουμένων των αναλογιών) προτείνουμε και συνιστούμε η ταινία «Η Πιο Σκοτεινή Ώρα», όπως και οι συμπληρωματικά αναφερόμενες ταινίες για τη Βρετανία και τον Τσόρτσιλ κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο:
Να προβληματίσουν σοβαρά για την απαιτούμενη εγερτήρια εγρήγορσή μας, τόσο την πολιτική-πνευματική-κοινωνική και οικονομική «Ελίτ» της χώρας, όσο και τον Ελληνικό λαό στο σύνολό του, καθώς και τα δίκτυα του Ελληνισμού και του Φιλελληνισμού σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Να αφυπνίσουν τις εθνικές ευαισθησίες μας και τον πατριωτισμό μας, την ομόθυμη και ομόψυχη ενότητά μας, τις αγωνίες και τις ελπίδες μας, για το κοινό μας παρόν και το κοινό μας μέλλον.
Να ενισχύσουν την ιστορική αυτογνωσία μας για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό με αυτοπεποίθηση, με διορατικότητα και αποφασιστικότητα, δίχως συγκυριακές ανόητες και ανέξοδες «ψευδοπατριωτικές» ρητορείες αλλά και χωρίς διαρκείς φοβίες και ηττοπάθειες.
Να αναδείξουν και να εμπλουτίσουν μια συνεκτική και ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική με ιεραρχημένους στόχους αξιοποιώντας στο έπακρο τη γεωστρατηγική, γεωπολιτική και γεωοικονομική θέση της χώρας μας, τα διεθνή και διπλωματικά μας ερείσματα στον ΟΗΕ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο ΝΑΤΟ και στις διμερείς σχέσεις μας με άλλες χώρες, σε συνδυασμό με τις διασφαλίσεις μας από τις Διεθνείς Συνθήκες και με την ισχύ μας από το αποτρεπτικό Εθνικοαμυντικό ισοδύναμο της Ελλάδας και του Ελληνισμού.
Να κατοχυρώσουν τις αρχετυπικές αναφορές μας με την πίστη στην πατρίδα και τα σύμβολά της, με τη σθεναρή στάση μας στην ακεραιότητά μας και την ασφάλειά μας στην Εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματά μας, με τους όρους μιας πατριωτικής ανάτασης και ειρήνης, με τους όρους του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, της Δημοκρατίας, της ανάπτυξης και της κοινωνικής αλληλεγγύης”.
Τι απ΄ όλα όσα αναφέρει στον επίλογο του άρθρου έχει γίνει;
Ποιοι από την πολιτική μας ελίτ έχουν κατανοήσει τη κρισιμότητα της κατάστασης;
Ποιοι από την στρατιωτική ηγεσία έχουν καταλάβει ότι το κεφάλι τους είναι ήδη μέσα στο στόμα μιας τίγρης; Κανείς!
Ο τρόπος που αντιδρούν, συμπεριφέρονται και εκφράζονται δημοσίως για το θέμα δείχνει ότι κάπου θέλουν να κάνουν τους εαυτούς τους να πιστέψουν ότι στο τέλος “κάτι θα γίνει”, “κάποιος θα παρέμβει”, και η σοβαρή εθνική κρίση θα αποφευχθεί ξανά. Θα αναβληθεί… Δυστυχώς τα δεδομένα απ΄ όποια οπτική γωνία κι αν τα εξετάσεις οδηγούν σε δυσοίωνες προβλέψεις… Στα δεδομένα ας προσθέσουμε και την αρθρογραφία του Κώστα Λαλιώτη που για να γράψει όσα έγραψε σημαίνει ότι ανησυχεί πολύ σοβαρά για την δική μας “σκοτεινή ώρα”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου