ΜΑΡΙΟΣ 1987: AΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΓΕΝΝΑΙΑ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΤΕ!!! (ΒΙΝΤΕΟ)

H Ελλάδα τότε ενωμένη έστειλε το μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση και πέτυχε !!    Την σεβάστηκαν !! ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Oταν η Ελλάδα απειλούσε την Τουρκία

Η κρίση του Μαρτίου 1987, η οποία έφερε την Ελλάδα και την Τουρκία στα πρόθυρα του πολέμου, υπήρξε καθοριστική τόσο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όσο και για τις σχέσεις με την αμερικανική κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ. 

Αφορμή της κρίση υπήρξε η αυθαίρετη απόφαση της Τουρκίας να κάνει έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου επί των χωρικών υδάτων της Ελλάδος. 

Στόχος της κίνησης αυτής ήταν η διχοτόμηση του Αιγαίου, έτσι ώστε να βρεθούν τα ελληνικά νησιά υπό τουρκική ομηρία.
Οι απαιτήσεις αυτές αντιμετωπίσθηκαν από την Ελληνική Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου με αποφασιστικότητα. 

Στις 27 Μαρτίου, ημέρα που είχε αναγγελθεί η έξοδος του τουρκικού ερευνητικού σκάφους Σισμίκ στο Αιγαίο αυτή δεν πραγματοποιήθηκε τελικά, αφού τα ελληνικά πολεμικά πλοία το περίμεναν στο Ανατολικό Αιγαίο με εντολή αν παραβιάσει τα ελληνική χωρικά ύδατα να το βυθίσουν.
Η Ελλάδα κινήθηκε με μεθοδικότητα και αποφασιστικότητα. 

Η ενεργοποίηση της αμυντικής συνεργασίας με την Βουλγαρία, μέλος τότε του Συμφώνου της Βαρσοβίας υπήρξε καθοριστική αλλά και η πρώτη συνεργασία μεταξύ δύο χωρών που ανήκαν σε διαφορετικά ψυχροπολεμικά μπλόκ. 

Η Ελλάδα κέρδισε έναν διπλωματικό πόλεμο.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας και Αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος,

ο οποίος είχε διατελέσει πριν και Υπουργός Εξωτερικών, μιλά  αποκλειστικά στη ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ για τις κρίσιμες ημέρες του Μαρτίου 1987 και μας ξεδιπλώνει τόσο την κατάσταση στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της χώρας.
Η στρατιωτική ηγεσία της χώρας την περίοδο αυτή ήταν η εξής: 

Υπουργός Εθνικής Άμυνας Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Πτέραρχος Νίκος Κουρής, Αρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος Σταμάτης Βελίδης, Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Λεωνίδας Βασιλικόπουλος, Υπαρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος Ηλίας Ψωμάς Αρχηγός ΑΤΑ (αντικαθιστούσε τον Αρχηγό ΓΕΑ Αντιπτέραρχο Νικόλαο Στάπα που λόγω υγείας βρισκόνταν στις ΗΠΑ), Αρχηγός Στόλου Αντιναύαρχος Χρήστος Λυμπέρης.
Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και Αναπληρωτής ο Γ. Καψής.

Βαρυσήμαντη συνεντευξη του πρώην Αντιπροέδρου και Υπουργού Εθνικής Άμυνας Γιάννη Χαραμπόπουλου στη Νέα Πολιτική
«Θα βυθίζαμε το Σισμίκ εάν παραβίαζε τα ελληνικά χωρικά ύδατα»
Συνέντευξη στους, Παύλο Καρούσο, Βασίλειο Τσέκο, Νικόλα Γεωργιακόδη

ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, για να μας βοηθήσετε να μπούμε στο κλίμα της εποχής μπορείτε να μας περιγράψετε το γενικότερο πλαίσιο της κρίσης του 1987;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Για να μπούμε στο κλίμα της εποχής θα πρέπει να δούμε ποια ήταν η αφετηρία της κρίσης. Ξεκινάει από το διάστημα της Δικτατορίας, τον Νοέμβριο του 1973, όπου η Τουρκία παραχώρησε άδεια σε μία τουρκική εταιρεία να κάνει έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου για την ανεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου. Σκοπός βέβαια και στόχος της Τουρκίας ήταν η διχοτόμηση του Αιγαίου και η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, όπως αυτά καταγράφονται σε διάφορες συμβάσεις και συνθήκες. Από τότε ξεκίνησε η Τουρκία να δημιουργεί προβλήματα κυριαρχίας στο Αιγαίο.
Το 1976, όταν ήταν πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχαμε την πρώτη κρίση διότι η Τουρκία έκανε έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα με το «Χώρα» το μετέπειτα ονομασθέν «Σισμίκ». Αυτή ήταν μια πολύ σοβαρή κρίση. Φτάσαμε στα πρόθυρα πολεμικής σύγκρουσης. Ο Καραμανλής τότε προσέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και κατήγγειλε τις αυθαίρετες ενέργειες της Τουρκίας. Οι δύο αυτοί οργανισμοί απέρριψαν την προσφυγή της ελληνικής κυβέρνησης και ζήτησαν οι δύο χώρες να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για να λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές. Μετά από αυτά τα γεγονότα έγινε συνάντηση μεταξύ ελλήνων αντιπροσώπων και τούρκων και υπεγράφη η περιβόητη μυστική συμφωνία της Βέρνης, στις 11 Νοεμβρίου 1976. Σύμφωνα με τη συμφωνία αυτή δεν θα μπορούσε ούτε η Ελλάδα ούτε η Τουρκία να κάνει έρευνες πέρα των χωρικών τους υδάτων. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε ήταν πάρα πολύ σοβαρό και ένα μεγάλο πολιτικό λάθος της κυβέρνησης Καραμανλή, διότι η συμφωνία αυτή ήταν ετεροβαρής εις βάρος φυσικά της Ελλάδος. Δεν μπορούσαμε πια να κάνουμε έρευνα πέραν των χωρικών μας υδάτων και θα έπρεπε να βρισκόμαστε σε συνεχείς διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για να βρούμε μία λύση στο πρόβλημα. Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη κρίση με την Τουρκία το 1976.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Μετά το 1976 ποιες ήταν οι σχέσεις μας με την Τουρκία στο θέμα του Αιγαίου;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Μετά το 1976 και μέχρι το 1981, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας το ΠΑΣΟΚ, είχαμε βέβαια διάφορες εναλλασσόμενες φάσεις στις σχέσεις μας, πότε είχαμε όξυνση πότε είχαμε ύφεση, αλλά στο διάστημα αυτό δεν φτάσαμε σε σημείο να κινδυνεύει η ειρήνη. Εν τω μεταξύ η Τουρκία είχε θέσει και άλλα θέματα, εκτός από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, διεκδικήσεις αυθαίρετες, μονομερείς και αστήρικτες, όπως πχ για τον εναέριο χώρο, το FIR Αθηνών και φυσικά το σημαντικότερο ήταν η μη εφαρμογή του Δικαίου της Θαλάσσης που θα επέτρεπε στην Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, στα 12 μίλια. Τότε η Τουρκία έθεσε θέμα casus belli, εάν επεξέτεινε η Ελλάδα τα χωρικά της ύδατα πέραν των έξι μιλίων. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν άλλες διαστάσεις, δεν ήταν μόνο η υφαλοκρηπίδα, δεν ήταν μόνο ο εναέριος χώρος, αλλά τώρα είχαμε και το θέμα των χωρικών μας υδάτων που ήταν πολύ σημαντικό. Βεβαίως εμείς δεν τα έχουμε προεκτείνει, αλλά διατηρούμε το δικαίωμα να το κάνουμε. Πέρασε έτσι μια πενταετία. Το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε την εξουσία το 1981 και μπαίνουμε στην περίοδο του 1987.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Ποια ήταν τα κυριότερα γεγονότα της κρίσης του 1987;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτήν την περίοδο γίνονται αλλεπάλληλες από πλευράς Τουρκίας προκλήσεις κατά της Ελλάδας, με δηλώσεις αξιωματούχων, δηλώσεις του ιδίου του τότε πρωθυπουργού Οζάλ, του Υπουργού Εξωτερικών Χαλέφογλου, εναντίον της Ελλάδας και εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου, καθώς με συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, δημιουργώντας κλίμα έντασης. Μπαίνουμε σε μία φάση που η ένταση έχει κλιμακωθεί σε μεγάλο βαθμό λόγω αυτών των δηλώσεων εκ μέρους της Τουρκίας, με αφορμή την εξαγορά από την Ελληνική κυβέρνηση μετοχών από την κοινοπραξία Αμερικανικών, Γερμανικών και Καναδικών εταιρειών, της οποίας η Καναδική εταιρεία Ντένισον είχε την πλειοψηφία των μετοχών. Υπενθυμίζω ότι στην Κοινοπραξία είχαν δοθεί δικαιώματα ερευνών στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου από την δικτατορία. Έτσι άρχισαν να θέτουν πάλι θέμα για την υφαλοκρηπίδα. Εμείς τότε δηλώσαμε ότι για μας η Συμφωνία της Βέρνης ήταν ανενεργός και ότι δεν προτιθέμεθα να κάνουμε έρευνες. Οι Τούρκοι όμως βρήκαν ως πρόσχημα την εξαγορά των μετοχών της Ντένισον για να κλιμακώσουν τις προκλήσεις.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Πως εξελίχθηκε τότε ακριβώς η κρίση;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Την κρίση του 1987 θα την διαιρούσα σε δύο φάσεις.
Η πρώτη άρχισε στις 19 Μαρτίου του 1987 με την έξοδο του «Πίρι Ρέϊς», ενός ωκεανογραφικού σκάφους το οποίο δεν έκανε έρευνες στην υφαλοκρηπίδα αλλά έφτασε για πρώτη φορά σε απόσταση 12 μιλίων από τις ακτές του Άθω, συνοδευόμενο από δύο πολεμικά πλοία. Αυτή ήταν μία προκλητικότατη ενέργεια που δεν μπορούσαμε να αφήσουμε αναπάντητη. Γι’ αυτό κινητοποιηθήκαμε και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και στο Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο ανέλαβε την πλήρη ενημέρωση των ξένων πρέσβεων στην Ελλάδα. Επίσης, τόσο ο Υπουργός Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας όσο και ο Αναπληρωτής Υπουργός Γιάννης Καψής, είχαν επαφές σε υψηλότατο επίπεδο και ενημέρωσαν για την κρισιμότητα της κατάστασης που δημιουργούσε αυτή η προκλητική ενέργεια των Τούρκων και τον Υπουργό Εξωτερικών της Αμερικής, τον Σούλτς και τους άλλους ΝΑΤΟικούς Υπουργούς Εξωτερικών. Τους δήλωσαν απερίφραστα, ότι εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε τέτοιες προκλήσεις και για οτιδήποτε συμβεί θα έχουν το μερίδιο της ευθύνης τόσο το ΝΑΤΟ, όσο και οι Αμερικανοί για την προκλητικότητα της Τουρκίας την οποία ανέχονταν. Οι σύμμαχοί μας δηλαδή κατάλαβαν ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να κάνει υποχωρήσεις και δεν πρόκειται να αφήσει αναπάντητες τέτοιες προκλήσεις. Άρχισε αμέσως να προετοιμάζεται η χώρα για παν ενδεχόμενο, δηλαδή θέσαμε τις ένοπλες δυνάμεις σε ετοιμότητα και ενημερώσαμε τους πάντες σε επίπεδο εθνικό. Αυτή ήταν η πρώτη φάση.
Περνάει περίπου μία εβδομάδα, όπου ο Οζάλ, που βρισκόταν στην Αμερική, όπως και ο Υπουργός εξωτερικών ο Χαλέφογλου έκαναν δηλώσεις κατά της Ελλάδος και εξήγγειλαν ότι θα βγει το Σισμίκ να κάνει έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Αρχίζει έτσι η 2η φάση.
Στο μεταξύ εγώ, ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας, είχα τηλεφωνική επαφή με τον Λόρδο Κάρινγκτον, τον τότε Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, ο οποίος τήρησε μια εποικοδομητική και σωστή στάση. Του έδωσα να καταλάβει ότι θα πάμε ακόμα και σε σύγκρουση πολεμική και ότι δεν θα δεχτούμε νέα πρόκληση.
Τότε συνήλθε το Υπουργικό Συμβούλιο και το ΚΥΣΕΑ. Σε σύσκεψη που έγινε μεταξύ του Πρωθυπουργού, εμού και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Νίκου Κουρή, αποφασίσαμε να θέσουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις σε πλήρη ετοιμότητα. Πηγαίναμε για σύγκρουση. Ενημερώσαμε τότε τους πολιτικούς αρχηγούς.
Το κλίμα από πλευράς ελληνικών πολιτικών δυνάμεων ήταν θετικό ως προς τις ενέργειες της Κυβέρνησης. Ο Πρωθυπουργός έστειλε στην Βουλγαρία τον Υπουργό των Εξωτερικών Κάρολο Παπούλια για να επιδώσει μήνυμα στον Πρόεδρο Ζίβφκωφ. Ταυτόχρονα αναστείλαμε την λειτουργία της Αμερικανικής βάσης της Νέας Μάκρης. Βγήκε όλος ο στόλος στο Αιγαίο, η αεροπορία επίσης κινητοποιήθηκε πλήρως και στείλαμε δυνάμεις για να πλαισιώσουμε τα νησιά και να συμπληρωθούν οι μονάδες. Επίσης έγινε και επιστράτευση για να ενισχυθούν οι μονάδες στον Έβρο.
Βεβαίως όταν γίνονταν όλα αυτά, είχαμε αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα και από τον ΓΓ του ΝΑΤΟ και από άλλους για να μεσολαβήσουν. Εμείς δεν δεχτήκαμε διαιτησία, ότι είχαμε να πούμε το είπαμε στην πρώτη φάση. Αυτό ήταν μια προειδοποίηση και ένα μήνυμα προς κάθε πλευρά πως αν συνεχιστεί αυτή η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας θα κάνουμε εκείνο που πρέπει για να διασφαλίσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Είχαν πάρει δηλαδή το μήνυμα όλοι αυτοί, γι’ αυτό στην 2η φάση ενεργήσαμε μόνοι μας χωρίς να ενημερώσουμε κανέναν. Μόλις εξήγγειλε η Τουρκία την έξοδο του Σισμίκ, εμείς θέσαμε αμέσως σε ετοιμότητα τον στρατιωτικό μηχανισμό της.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Πως αντέδρασαν οι Τούρκοι στις ενέργειές σας αυτές;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Από πλευράς Τουρκίας στο διάστημα αυτό υπήρξε πλήρης προπαρασκευή. Ακόμη και σήμερα υπάρχει μια στρατιά στην περιοχή της Σμύρνης με 300 αποβατικά σκάφη απέναντι από τα νησιά μας και μία στρατιά στον Έβρο. Eίναι συνεχώς πανέτοιμοι.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Ακόμα και σήμερα;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Παραμένουν μέχρι σήμερα σε αυτή την κατάσταση. Δηλαδή βλέπουμε ότι δεν έχουν υποχωρήσει όσον αφορά τις μονομερείς και απαράδεκτες διεκδικήσεις στο Αιγαίο και στον εναέριο χώρο και στις λεγόμενες γκρίζες ζώνες, για να φτάσουμε και στην περίοδο όπου πλέον διεκδικούσαν και εθνικό χώρο της Ελλάδος, την περιοχή των Ιμίων.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Και στα Ίμια....
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Δυστυχώς η εξέλιξη στην περίπτωση των Ιμίων ήταν αρνητική για την Ελλάδα. Γιατί τέθηκε υπό αμφισβήτηση η ελληνικότητα των δύο βραχονησίδων Ίμια.
Η Συνθήκη της Λωζάννης έχει καθορίσει την κυριαρχία της Ελλάδος επί των νησιών της Ανατολικής Μεσογείου. Παράλληλα στα άρθρα 6 και 12, αναφέρει ότι οι νησίδες και βραχονησίδες οι οποίες βρίσκονται σε μικρότερη απόσταση των 3 μιλίων από τις ασιατικές ακτές παραμένουν υπό την κυριαρχία της Τουρκίας, καθορίζοντας έτσι κατά τον πλέον σαφή τρόπο τα θαλάσσια Ελληνο-τουρκικά σύνορα. Τα Ίμια απέχουν 3,8 μίλια από τις ασιατικές ακτές. Είναι συνεπώς σαφές ότι ανήκουν στην Ελλάδα. Στα Ίμια έχουμε μια επιπρόσθετη αυθαίρετη διεκδίκηση της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδος που αφορά εθνικό μας έδαφος.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Κύριε Πρόεδρε να γυρίσουμε όμως στην κρίση του 1987. Πώς συνέχισε να αντιδρά η Τουρκία;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Ο Οζάλ, που ήταν στην Αμερική και όταν έγινε η κρίση επέστρεφε στην Τουρκία μέσω Λονδίνου, είχε επαφές με την Βρετανική Κυβέρνηση και με τον Λόρδο Κάρριγκτον. Υποχρεώθηκε να υποχωρήσει, λέγοντας ότι εάν η Ελλάδα δεν κάνει έρευνες δεν θα κάνουμε και εμείς και διέταξε να μην βγει το Σισμίκ και οι μονάδες που είχαν τότε θέσει σε ετοιμότητα να επιστρέψουν στη βάση τους.
Έγινε δηλαδή μια σαφής υποχώρηση και έτσι έληξε αυτή η κρίση. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η σθεναρή και αποφασιστική στάση της Ελλάδας στην κρίση του 1987, που παρά λίγο να μας οδηγήσει σε πολεμική σύγκρουση, έφερε αυτά τα αποτελέσματα.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι η Τουρκία κλιμάκωσε την κρίση το 1987;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Το έκανε βασικά για να μετρήσει τις δικές μας αντοχές. Αλλά ήταν μια κρίση που είχε και εσωτερικές αφορμές σε ότι αφορά το εσωτερικό της Τουρκίας. Ξέρετε όταν η Τουρκία αντιμετωπίζει εσωτερικά προβλήματα ή κρίσεις κάνει εξαγωγή των προβλημάτων της με το να δημιουργεί ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είχε προβλήματα εσωτερικά και ήθελε να τονίσει το εθνικό φρόνημα. Αλλά πιστεύω ότι με τις ενέργειες αυτές ήθελε να μετρήσει τις αντοχές μας, αν είμαστε έτοιμοι να φτάσουμε και στα άκρα.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Η Κυβέρνηση ανέμενε την κρίση;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Όπως είπαμε είχε προηγηθεί περίοδος που υπήρχαν επιθέσεις με δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων εναντίον της Ελλάδος. Άρα είχε προηγηθεί μία περίοδος κλιμάκωσης της έντασης κάτι το οποίο ήταν αναμενόμενο, διότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις περνάγανε διάφορες φάσεις. Υπήρχε ένταση και μετά ύφεση. Συνεπώς για να φτάσουμε στο Μάρτη του 1987 προϋπήρχε ένα κλίμα έντασης, με τις δηλώσεις εναντίον της Ελλάδος και τις εμπρηστικές αρθρογραφίες του Τουρκικού Τύπου.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Στα Ίμια έχει καταγραφεί μία δυσαρμονία της πολιτικής με την στρατιωτική ηγεσία όσον αφορά την διαχείριση της κρίσης. Στην περίπτωση του 1987 ποιες ήταν οι σχέσεις τους; Ήταν αρμονικές και αντιμετωπίστηκε με επιτυχία αυτή η κρίση;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως. Το 1987 μην ξεχνάτε ότι είχαμε πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, μία ξεχωριστή πολιτική προσωπικότητα και οι σχέσεις της στρατιωτικής και της πολιτικής ηγεσίας και η συνεργασία ήταν άριστη. Αυτό διευκόλυνε πάρα πολύ τους χειρισμούς. Υπήρχε συντονισμός και το αποτέλεσμα ήταν θετικό σε ότι αφορά τις δικές μας επιδιώξεις γι’ αυτό ακριβώς το 1987 τόσο οι χειρισμοί της Κυβέρνησης, όσο και γενικότερα η όλη κατάσταση στην χώρα ήταν τέτοια που μας επέτρεψε να ήμαστε αποφασιστικοί και αποτελεσματικοί και αυτό φάνηκε με το πώς τελείωσε αυτή η κρίση. Επίσης η Κυβέρνηση έκανε τολμηρές κινήσεις. Μην ξεχνάτε ότι για πρώτη φορά επιχειρήθηκε κλείσιμο Αμερικανικής Βάσης. Για πρώτη φορά επιζητήθηκε συνεργασία ενός μέλους του ΝΑΤΟ με ένα μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Αυτά δεν ήταν συνήθη στην πολιτική πραγματικότητα. Άρα λοιπόν καταλήγουμε και λέμε ότι όλοι αυτοί οι χειρισμοί είχαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα, το οποίο οδήγησε στην υποχώρηση της Τουρκίας και ήταν μια μεγάλη επιτυχία της Ελλάδας.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Οι πολίτες πως αντέδρασαν σε όλα αυτά τα γεγονότα;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κόσμος αντέδρασε θετικά όπως και όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Εγώ είχα αναλάβει την ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών μαζί με τον Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου. Οι απαντήσεις από τους πολιτικούς αρχηγούς ήταν θετικές.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Ποιο ρόλο έπαιξε η προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου; Ήταν εξαρχής αποφασισμένος; Υπήρξε αίσθημα πατριωτισμού;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι Πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος είχε δώσει δείγματα γραφής για το πώς αντιλαμβάνεται και τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και τις σχέσεις μας με την Συμμαχία. Απλώς θέλω να υπενθυμίσω ότι όταν ανέλαβε την Πρωθυπουργία ταυτόχρονα ανέλαβε και το χαρτοφυλάκιο της Εθνικής Άμυνας και στην πρώτη συνεδρίαση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας στις Βρυξέλλες, ο Ανδρέας Παπανδρέου ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην συζήτηση που έγινε μεταξύ των υπουργών, έθεσε το θέμα του περίφημου άρθρου 5. Αυτό, ενώ προστάτευε τα μέλη της Συμμαχίας από τρίτους δεν τα προστάτευε από άλλο μέλος. Και μιλώντας στην συνάντηση είπε ότι αυτό πρέπει να αναθεωρηθεί. Δεν έγινε δεκτή η πρόταση του. Και τότε δεν συναίνεσε ώστε να εκδοθεί κοινό ανακοινωθέν. Αυτό ήταν ένα πρώτο δείγμα της αποφασιστικότητας του Πρωθυπουργού της Ελλάδας για ένα θέμα το οποίο ήταν πάρα πολύ σημαντικό για την ασφάλεια της χώρας.
Βλέπετε λοιπόν ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου με την πολιτική την οποία ακολούθησε και εφήρμοσε όχι μόνο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής , είχε δώσει προς πάσα κατεύθυνση το στίγμα και της αποφασιστικότητας αλλά και της απόφασής του να κάνει την αλλαγή για την οποία εργάστηκε πριν αναλάβει την εξουσία.
Ένα δεύτερο στοιχείο που πρέπει να προσθέσουμε είναι ότι με την πατριωτική τοποθέτηση του σε θέματα εθνικά, κατόρθωσε να έχει με το μέρος του τον στρατό. Με τις πατριωτικές θέσεις του ο Ανδρέας Παπανδρέου, σιγά - σιγά πήρε πράγματι με το μέρος του τους αξιωματικούς του Στρατού οι οποίοι στήριξαν τις πράγματι τολμηρές και αποφασιστικές πρωτοβουλίες του.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Να επιχειρήσουμε μια σύγκριση των 2 κρίσεων, του Μαρτίου 1987 και των Ιμίων;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Κατά την δική μου άποψη το επεισόδιο το οποίο ξεκίνησε το 1996 στα Ίμια, έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως ένα μεθοριακό επεισόδιο, ένα επεισόδιο σαν εκείνα τα οποία συνήθως αντιμετωπίζουμε όταν ο Έβρος αλλάζει κοίτη. Δεν έπρεπε από την πλευρά της Ελλάδας να αρχίσει στρατιωτική κλιμάκωση στα Ίμια. Αυτό ήταν ότι ήθελε και επεδίωκε η τουρκική πλευρά. Άρα λοιπόν δεν θα έπρεπε εμείς να είμαστε εκείνοι που κλιμακώσαμε στρατιωτικά και ακολούθησε και η Τουρκία και φτάσαμε σε μία κατάσταση κρίσης. Όταν αποφασίζεις να κάνεις μία κίνηση αυτής της σημασίας, θα πρέπει να ξέρεις και τι θα κάνεις και στην ερχόμενη, δεν το κάνεις για το θεαθήναι. Πρέπει να ξέρεις μέχρι που θα το πας.
Η κυβέρνηση Σημίτη τότε ήταν κυβέρνηση ολίγων ημερών, ο δε Σημίτης δεν είχε ποτέ ασχοληθεί με θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ήταν σε μία πάρα πολύ δύσκολη θέση, συνεπώς όλα θα είχαν αποφευχθεί εάν είχε αντιμετωπιστεί διαφορετικά η όλη κατάσταση.
Ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε η κρίση και οι χειρισμοί που έγιναν από ελληνικής πλευράς δεν υπήρξαν οι ενδεδειγμένοι. Έτσι, ενώ τα Ίμια είναι ελληνικότατα φτάσαμε στο σημείο να τεθεί υπό αμφισβήτηση το καθεστώς τους.
Αυτό φαίνεται καθαρά από τις δηλώσεις που έκανε ο αμερικανός διαμεσολαβητής Ρίτσαρντ Χόλμπουρκ μετά τη λήξη της κρίσης, όταν δήλωσε, ότι στην περιοχή των Ιμίων δεν θα υπάρχουν πλοία, στρατεύματα, σημαίες («No ships, no troops, no flags»).
Η απόσυρση της σημαίας από ελληνικό έδαφος, σύμφωνα με τους όρους απεμπλοκής, παρά τις δεσμεύσεις τόσο του ιδίου του Πρωθυπουργού, όσο και του Υπουργού Εθνικής Άμυνας ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπείας, ότι η σημαία θα παραμείνει στη βραχονησίδα Ίμια, προκάλεσε αισθήματα απογοήτευσης, αγανάκτησης και ταπείνωσης στον Ελληνικό λαό και τραυμάτισε βαρύτατα την εθνική του υπερηφάνεια.
Με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε όμως, αφήσαμε τους τούρκους να τα θέτουν υπό αμφισβήτηση. Άρα δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την κρίση του 87 που είχε αποτέλεσμα θετικό, με την κρίση στα Ίμια.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Πώς βλέπετε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις στο μέλλον;
Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ: Εκείνο το οποίο πρέπει να επισημάνω είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια μέχρι σήμερα δυστυχώς δεν είδαμε καμία θετική κίνηση της Τουρκίας, έστω στα πλαίσια της καλής θέλησης. Για παράδειγμα το Πατριαρχείο, δεν ανοίγουν την σχολή της Χάλκης. Φτάσανε στο σημείο να αμφισβητήσουν την Οικουμενικότητα του Πατριάρχη. Βλέπετε ότι η «φαρέτρα» τους γεμίζει με νέες διεκδικήσεις και δεν είναι κάτι που μπορεί να το θεωρήσει κανείς ευοίωνο. Τώρα η Τουρκία επιθυμεί να ενταχτεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελλάδα υποστηρίζει την ένταξή της. Ο λόγος που το κάνουμε αυτό είναι φανερός. Γιατί θέλουμε να πιστεύουμε ότι εάν ενταχθεί στην ΕΕ, θα αμβλυνθούν οι αντιθέσεις, θα γίνει πιο συνεργάσιμη και θα αποφευχθούν τα χειρότερα.
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να πει με βεβαιότητα κανείς ότι η Τουρκία θα ενταχθεί πραγματικά ως πλήρες μέλος στην Ε.Ε. Αλλά και οι ίδιοι οι Τούρκοι είναι αρνητικοί και κυρίως το κατεστημένο. Ο στρατός έχει τεράστια προνόμια που πρέπει να τα χάσει εφόσον ενταχθεί.
Σε ότι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, από την δική μας την πλευρά κάνουμε βήματα συμφιλιωτικά, υπάρχει και τώρα συνεργασία στον πολιτιστικό τομέα, στον οικονομικό τομέα, αλλά τα μεγάλα θέματα δεν τα αγγίζουμε.
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος. Θα υπάρχει μια μακρά πορεία και πρέπει να γίνουν αρκετά πράγματα, για να βελτιωθούν πραγματικά οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αν οι τούρκοι άρουν όλες αυτές τις απαράδεκτες διεκδικήσεις και θελήσουν πραγματικά να συνεργαστούν με εμάς, τότε θα είμαστε όλοι ευτυχείς να έχουμε έναν γείτονα με τον οποίο συνεργαζόμαστε για το καλό και των δύο λαών. Υπάρχουν φωνές λογικής στην Τουρκία, αλλά όπως είπαμε υπάρχουν και οι Στρατηγοί, που έχουν το πάνω χέρι και τον τελευταίο λόγο. Δεν είναι Δημοκρατία αυτή στην Τουρκία, είναι Δημοκρατία «... αλά Τούρκα». Το κύριο πρόβλημα είναι πως θα γυρίσει ο στρατός στο στρατώνα. Αν αυτό κατορθωθεί κάποια στιγμή θα είναι ευχής έργο. Εγώ προσωπικά δεν το βλέπω... και η κατάσταση θα μένει ως έχει. Οι διεκδικήσεις εις βάρος μας θα παραμένουν και δεν αποκλείεται μια παρόμοια κρίση στο μέλλον.
ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Κύριε Πρόεδρε σας ευχαριστούμε πολύ για την συνέντευξη που μας δώσατε.

ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ
Γεννήθηκε στο Ψάρι Μεσσηνίας, το1919. Έγγαμος. Στρατιωτικός ε.α., Μηχανολόγος Μηχανικός. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, και στο Πολυτεχνείο Woolwich Λονδίνου.
Εξελέγη βουλευτής Μεσσηνίας με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές του 1963 και του 1964 και Β΄ Αθήνας με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις εκλογές του 1974, του 1977, του 1981, του 1985, του 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), του 1990, του 1993, του 1996 και του 2000. Διετέλεσε ευρωβουλευτής το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. (1.1.1981) έως τη διενέργεια των πρώτων ευρωεκλογών
Υπήρξε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών από 21.10.1981 έως 5.6.1985 και από 5.6.1985 έως 26.7.1985, Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης από 26.7.1985 έως 22.9.1987, Υπουργός Εθνικής Άμυνας από 25.4.1986 έως 18.11.1988, από 18.11.1988 έως 18.6.1989 και από 18.6.1989 έως 2.7.1989), Α΄ Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης από 23.9.1987 έως 18.11.1988.
Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έλαβε μέρος ως διοικητής Λόχου Πεζικού στο Αλβανικό Μέτωπο και στη Μέση Ανατολή. Το 1961 παραιτήθηκε από το Στρατό για να πολιτευθεί με την Ένωση Κέντρου.
Στη δικτατορία του 1967, ίδρυσε την αντιστασιακή οργάνωση "Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντίστασης" (Ε.Κ.Δ.Α.).
Στη διάρκεια της δικτατορίας συλλαμβάνεται και φυλακίζεται τρεις φορές παραμένοντας συνολικά τρία χρόνια σε φυλακές και εξορίες.
Το Μάϊο του 1967 συνελήφθη και εξορίστηκε στη Σύρο.
Αποφυλακίσθηκε με την "αμνηστία" του 1967, για να συλληφθεί ξανά τον Αύγουστο του 1968. Ακολούθησαν τρία χρόνια σε φυλακές και εξορία. Ανέπτυξε αντιστασιακή δράση μέσα από τις τάξεις του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος (Π.Α.Κ.), του οποίου ανέλαβε την ηγεσία στην Ελλάδα το 1972. Συλλαμβάνεται μετά το Πολυτεχνείο και βασανίζεται απάνθρωπα στην ΕΣΑ, προτού μεταφερθεί στη Γυάρο, όπου και τον βρήκε η πτώση της δικτατορίας.
Ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (1977). κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας
Έγραψε το βιβλίο «Κρίσιμα χρόνια – αγώνες για τη Δημοκρατία (1936-1996)» από τις εκδόσεις Προσκήνιο.
Έγγαμος, έχει δύο παιδιά