Αμετανόητος ο
Κουφοντίνας, έγραψε βιβλίο για τη δράση της 17 Νοέμβρη - Αποσπάσματα του
βιβλίου - Οι εξηγήσεις του οίκου Λιβάνη που ανέλαβε την έκδοσή του
Μπορεί να «άδειασε» τον Χριστόδουλο Ξηρό για την επιστροφή του στο «αντάρτικο», ωστόσο ο υπαρχηγός της 17 Νοέμβρη Δημήτρης Κουφοντίνας, παραμένει αμετανόητος για τη δράση της τρομοκρατικής οργάνωσης και μάλιστα αποφάσισε να εκδώσει και βιβλίο με λεπτομέρειες από την δράση της.
Στο βιβλίο του, ο Κουφοντίνας φαίνεται αμετανόητος, καθώς αποκαλεί τους αστυνομικούς «καουμπόηδες» και εξαπολύει σφοδρή επίθεση εναντίον της κοινοβουλευτικής Αριστεράς
Το αιματοβαμμένο μονοπάτι της δράσης της 17 Νοέμβρη, λίγοι μπορούν να ισχυριστούν ότι το γνωρίζουν και σίγουρα κανείς δεν το ξέρει με την ακρίβεια που το γνωρίζουν τα μέλη της, καθώς η τρομοκρατική οργάνωση μέτρησε δεκαετίες στην ενεργό δράση με πολλά αδικοχαμένα θύματα και δεκάδες χτυπήματα.
Την ιστορία λοιπόν της 17Ν αποφάσισε να την κυκλοφορήσει σε βιβλίο ο Δημήτρης Κουφοντίνας,
γνωστός και ως «Λουκάς», με τίτλο «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» όπου αποκαλύπτει με λεπτομέρειες τη δράση της οργάνωσης τόσο σε οργανωτικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο.
Στο βιβλίο του, ο φυλακισμένος τρομοκράτης φαίνεται να είναι αμετανόητος, καθώς ξεχωρίζουν οι αναφορές στους αστυνομικούς με το παρωνύμιο «καουμπόηδες», ενώ εξαπολύει και σφοδρή επίθεση εναντίον της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, κατηγορώντας την πως «κάνει σαν να μην καταλαβαίνει ότι η επιλογή της είναι ή να δώσει με το κίνημα τη σύγκρουση ή να εξευτελιστεί σε διαχειριστή της "καμένης γης"».
Βέβαια, από το βιβλίο του «Λουκά» δεν έχουν δημοσιευτεί μέχρι στιγμής αποσπάσματα τα οποία να δείχνουν το παραμικρό ίχνος μετάνοιας για την δράση της οργάνωσης, κάτι που συνάδει με την τελευταία συνέντευξη του στην οποία δηλώνει «περήφανος» για την δράση της 17Ν που ευθύνεται για δεκάδες δολοφονίες.
Οίκος Λιβάνη: Γιατί εκδώσαμε το βιβλίο του Κουφοντίνα
Παράλληλα, ο εκδοτικός οίκος Λιβάνη εξηγεί σε ανακοίνωση του τους λόγους για τους οποίους δέχθηκε την έκδοση του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα αναφέροντας:
«Ο Εκδοτικός Οίκος Λιβάνη έχει αποδείξει την πίστη του στον πλουραλισμό των ιδεολογικών, πολιτικών, κοινωνικών και πολιτιστικών ρευμάτων. Οι εκδόσεις μας κατά τη διάρκεια της πενηντάχρονης περίπου διαδρομής τους έχουν δείξει ότι δεν έχουν εμμονές σε μονομερείς αφηγήσεις για κρίσιμα θέματα της ιστορικής εξέλιξης στην Ελλάδα και δεν διακατέχονται από προκαταλήψεις. Πιστεύουμε ότι πρέπει να φωτιστούν όλες οι πτυχές της ελληνικής ιστορίας σε κρίσιμες και αμφισβητούμενες ιστορικές περιόδους. Με πίστη σε αυτή την αρχή της διερεύνησης κρίσιμων φάσεων της ιστορικής και πολιτικής εξέλιξης και με μοναδικό κριτήριο να χυθεί άπλετο φως, προχωρήσαμε στην έκδοση του βιβλίου αυτού. Είναι αυτονόητο ότι ο Εκδοτικός Οίκος, βασιζόμενος στις παραπάνω αρχές, έχει εκδώσει και άλλα βιβλία σχετικά με την ύπαρξη και τη δράση της 17Ν, που αποδεικνύουν κάθε φορά ότι η έκδοση ενός βιβλίου δεν σημαίνει ότι ο Εκδοτικός Οίκος συμμερίζεται ή ταυτίζεται με τις απόψεις των συγγραφέων. Οι απόψεις που αναλύονται από το συγγραφέα στο βιβλίο αυτό είναι αντίστοιχες με τα κείμενα των προκηρύξεων της 17Ν, όπως αυτά έχουν δημοσιοποιηθεί από τα ΜΜΕ (εφημερίδες - ραδιόφωνα - τηλεόραση - internet) και επίσης έχουν αναδειχθεί μέσα από τη διαδικασία της πολύκροτης δίκης και έχουν καταχωριστεί στα πρακτικά της δίκης».
Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο του Κουφοντίνα
«Εκείνο το βράδυ στα Σεπόλια έγιναν πολλές αναποδιές. Ημασταν τέσσερις, είχαμε επισημάνει μια καμιονέτα. Στην οδό Αυλώνος, όπως κατεβαίναμε από τη Ρόδου.
«Πετάχτηκε ένας, ο καουμπόης. Με προτεταμένο το περίστροφο και την αλαζονεία της εξουσίας διέταξε «Ψηλά τα χέρια». Λάθος πόρτα χτύπησε. Ανταλλάξαμε πυροβολισμούς»
Τα δύο περιπολικά είχαν κατεβεί από την οδό Ρόδου. Το πρώτο προσπέρασε τη γωνία με την Αυλώνος, ύστερα έκανε όπισθεν. Πετάχτηκε ένας, ο καουμπόης. Με προτεταμένο το περίστροφο και την αλαζονεία της εξουσίας διέταξε «Ψηλά τα χέρια». Λάθος πόρτα χτύπησε. Βουτήξαμε πίσω από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ανταλλάξαμε πυροβολισμούς. Ο καουμπόης καλύφθηκε. Νομίζω τον πήρε μια σφαίρα. Αργότερα, μετά τους πυροβολισμούς του εναντίον μου. Καλύφθηκαν και οι άλλοι από τα δύο περιπολικά που κατέβηκαν τη Ρόδου. Ρίχναμε αραιά πυρά – δεν είχαμε πολλές σφαίρες. Μία μία, να τους κρατάμε καθηλωμένους όσο αποχωρούσαμε.
Υποχωρούσαμε στην Αυλώνος. Πήρα μια χειροβομβίδα από ένα σύντροφο. Την πέταξα πίσω από τους οχυρωμένους αστυνομικούς. Πάνω που είχαν ξεθαρρέψει και έβγαιναν από το καβούκι τους. Λούφαξαν ξανά. Ο ένας από αυτούς είχε βγει στη μέση του δρόμου με το αυτόματο, έτοιμος να ρίξει. Θα μας χτυπούσε, θα χτυπούσε και το συγκεντρωμένο κόσμο πίσω μας. Έριξα τη χειροβομβίδα εκεί, για να λουφάξει. Ανάμεσά τους. Εκεί δεν υπήρχε κόσμος, δεν κινδύνευε κανένας, μόνο οι αστυνομικοί τραυματίστηκαν, τρόμαξαν, κρύφτηκαν. Υποχωρήσαμε στην Αυλώνος, προς Αθήνα. Πολλά αυτοκίνητα είχαν σταματήσει, έκλειναν το δρόμο. Μπροστά ήταν ένα παλιό ταξί. Βγάλαμε τον πελάτη του. Βγάλαμε τον ταξιτζή. «Μια στιγμή να πάρω τις εισπράξεις», «Καλά, πάρ’ τες».
Οι αστυνομικοί από τη μεριά της Ρόδου πήγαν να ξεμυτίσουν. Τους φώναξα «Ρίχνω κι άλλη χειροβομβίδα». Ξαναλούφαξαν. Πρώτος αυτός με το αυτόματο.
Ένα –τρίτο ή τέταρτο;– περιπολικό ήρθε στην Αυλώνος από τη μεριά της Αθήνας. Μπλοκαρίστηκε από τα σταματημένα αυτοκίνητα. Κατέβηκαν, μας έριχναν από πίσω, από δυο τρία μέτρα απόσταση. Ανταποδώσαμε τα πυρά. Ξεκίνησα αργά, έστριψα αριστερά, στη Χρηστομάνου, ξανά αριστερά στη Δυρραχίου, ξανά αριστερά, πήρα την Αγίου Μελετίου. Ακούσαμε σειρήνα πίσω μας. Είπα να πετάξουν χειροβομβίδες. Δεν μας κυνηγούσαν, μετέφεραν τους τραυματίες τους. Όταν άκουσαν τις εκρήξεις, εξαφανίστηκαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα».
φωτογραφία: eurokinissi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου