ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ Η ΜΑΥΡΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Σαν σήμερα πριν 46 χρόνια,τη μαύρη μέρα της 21ης Απριλίου 1967 με εμβατήρια στο ραδιόφωνο και τανκς στους δρόμους ο λαός μαθαίνει για την επιβολή της φασιστικής δικτατορίας.Διάχυτη ήταν η πεποίθηση ότι τις επερχόμενες εκλογές θα κέρδιζε η Ένωση Κέντρου και θα επανερχόταν θριαμβευτικά στην εξουσία υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Πολλοί ήλπιζαν ότι θα ετίθετο ένα τέλος στη διετή πολιτική ανωμαλία, που έμεινε στην ελληνική ιστορία ως «Αποστασία» και σηματοδοτήθηκε με την παραίτηση του λαοπρόβλητου πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου (είχε λάβει το 52,2% στις εκλογές του 1964) στις 15 Ιουλίου 1965, μετά τη σύγκρουσή του με τον βασιλιά,
Κωνσταντίνο.                                                                                                    Στα δεξιότερα του πολιτικού φάσματος, ένα τμήμα της ΕΡΕ ζητούσε ένα «λοχία» για να σώσει τη χώρα από τον αναρχοκομμουνισμό.                                                                                                            Για τη μετεμφυλιακή Δεξιά της προδικτατορικής περιόδου, κομμουνιστές ήταν εν ευρεία εννοια και οι κεντρώοι και οπωσδήποτε το «κόκκινο πανί» για την δεξιά και τους Αμερικανους, o Ανδρέας Παπανδρέου, που ήταν το ανερχόμενο αστέρι στην πολιτική σκηνή και εκινείτο αριστερότερα από το κόμμα του, την Ένωση Κέντρου.

Χουντικοί αξιωματικοί του στρατού κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία εφαρμόζοντας το νατοϊκό σχέδιο έκτακτης ανάγκης “Προμηθεύς” που προέβλεπε ανάληψη της εξουσίας από το στρατό με σκοπό την εξουδετέρωση κομμουνιστικής εξέγερσης!
Έτσι, μέσω του νέου καθεστώτος ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός επιχειρούσε τον ασφυκτικότερο, πολιτικοστρατιωτικό έλεγχο της χώρας, το ξένο κεφάλαιο επιθυμούσε επενδυτικές “ευκαιρίες” και η ντόπια άρχουσα τάξη ήλπιζε στο τσάκισμα της «αναρχίας» και της «οχλοκρατίας», όπως η χούντα χαρακτήριζε τη μεγάλη άνοδο των λαϊκών διεκδικήσεων της περιόδου 1964-67.
Το μαύρο σκοτάδι, που άπλωσε στη χώρα το αμερικανόδουλο φασιστικό καθεστώς, έμελλε να διαρκέσει 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες. Το φασιστικό καθεστώς απαγόρευσε τα πολιτικά κόμματα, διέλυσε τα εργατικά και επαγγελματικά σωματεία, διέλυσε κάθε οργάνωση που είχε πολιτικοκοινωνικό περιεχόμενο. Εγκατέστησε στρατοδικεία σε ολόκληρη τη χώρα.
Από την πρώτη κιόλας μέρα ξεκίνησε η φασιστική τρομοκρατία με εκκαθαρίσεις, λογοκρισία, απειλές, συλλήψεις, φυλακές, εξορίες και βασανιστήρια σε Γυάρο και Μακρόνησο.
Η χούντα αποδείχτηκε πολύτιμος φίλος του κεφαλαίου. Το φασιστικό καθεστώς φρόντισε μέσα σε λίγες βδομάδες να κλείσει όλες τις αμαρτωλές συμβάσεις που δεν έκαναν οι προδικτατορικές κυβερνήσεις: Litton, AEG-Telefunken, Esso-Pappas. Μεγάλο σκάνδαλο ήταν οι εξευτελιστικές τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας και του πετρελαίου για την εταιρεία ΠΕΣΙΝΕ. Θέσπισε προκλητικά ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς για τους εφοπλιστές. Ίδρυσε το ναυπηγείο Ελευσίνας από τον όμιλο Ανδρεάδη το 1969 με δάνεια της χούντας που δεν πληρώθηκαν ποτέ. Γιγάντωσε το φαινόμενο των μεσαζόντων στην αγροτική οικονομία. Για τα συμφέροντα των εργολάβων και των επιχειρηματιών τουρισμού αυξήθηκε η άναρχη οικοδομική και τουριστική ανάπτυξη που έφτανε να χρηματοδοτείται σε ποσοστό μέχρι και 80%-90% με δανεικά και αγύριστα.

Οι απριλιανοί δικτάτορες στηρίχτηκαν από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, όπως και από την αστική τάξη της χώρας, για να φέρουν βάσανα και αίμα σε ελληνικό και κυπριακό λαό. Και το 1973 η δύναμη των λαϊκών αγώνων, η ηρωική και μεγαλειώδης Εξέγερση του Πολυτεχνείου γκρέμισε την αμερικανοστήριχτη χούντα και το φασισμό. Το αίμα των αγωνιστών αναγέννησε την ελπίδα και την προοπτική, το όραμα για μια Ελλάδα λεύτερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική.